Eero Kuussaari, Vapaustaistelujen teillä, 1957
TUUMASTA TOIMEEN
ОТ СЛОВ К ДЕЛУ
”Kun neuvostovirkamiehet jatkoivat kyläkuntien vilja-aittojen tyhjentämistä, heidän ja sissien välit alkoivat arveluttavan nopeasti kärjistyä. Ensimmäinen aseellinen kahakka syttyi Voingissa 28.10.1921. Tämän takia sissit päättivät seuraavana päivänä Kevättämäjärvellä pidetyssä kokouksessa, että taisteluun oli heti ryhdyttävä, vaikka tähän ei oltu vielä valmiita. Luotettiin siihen, että Suomesta saataisiin pian apua, vapaaehtoisia ja aseita.
«Когда представители советской власти продолжили опустошать деревенские амбары с зерном, отношения между ними и партизанами стали на удивление быстро обостряться. Первое вооруженное столкновение произошло в Воинге (кар. Voingi) 28.10.1921 г. Поэтому партизаны приняли решение во время собрания, проведенного на следующий день в деревне Кевятозеро (кар. Kevättämärvi), о том, что нужно начать борьбу, хотя еще к ней и не были готовы. Они надеялись на то, что получат из Финляндии помощь, добровольцев и оружие.»
Sissien päällikkö Ilmarinen laati suunnitelman joukkojen järjestämisestä alueittain. Komppanian suuruisia joukko-osastoja oli perustettava viipymättä Tunkualla, Kevättämäjärvellä, Uskelassa, Suopaissalmella, Suikujärvellä ja Paanajärvellä. Joukkojen yhteisen vahvuuden arvioitiin nousevan viikon kuluttua noin tuhanteen ja parin kolmen viikon jälkeen 2500 mieheen.”
”Kevättämäjärveltä kokouksen päätyttyä kiireimmiten kaikkiin suuntiin lähteneet sissiosastot saavuttivat pian Vienan eri kulmakunnat, ja niiden toiminta johti nyt alkaneen Karjalan vapaussodan alkupäivinä nopeasti karjalaisille suotuisiin tuloksiin.
Партизанский вожак Илмаринен разработал план организации отрядов по районам. Незамедлительно нужно было создать ротные подразделения в Тунгуде (кар. Tunguo), Кевятозере (кар. Kevättämärvi), Ушкове ( кар. Uskila), Сопасалме (кар. Suopaissalmi), Шуезере (кар.Suigärvi) и Панозере (кар. Puanärvi). По расчетам, общая численность подразделений через неделю должна была составить около тысячи человек, через две-три – 2500 человек. После собрания, проведенного в Кевятозере, партизанские отряды, в срочном порядке отправившиеся по всем направлениям, вскоре добрались до самых дальних уголков Беломорской Карелии (б.Архангельской губернии), а их деятельность в первые дни начавшейся Карельской освободительной войны быстро привела к благоприятным для карел результатам.»
Pääjoukko samosi eri kyläsuunnille etelään ja länteen. Osa joukoista saapui sissiliikkeen johtajan Väinämöisen mukana Kiimasjärvelle, josta heti alkoi muodostua koko Karjalan sissitoiminnan hallinnollinen ja syntyvän vapausarmeijan sotilaallinen keskus sekä varastojen sijoituspaikka. Sinne asettui myös pian tämän jälkeen perustetun Karjalan Metsäsissirykmentin (MSR) esikunta. Rykmentin komentajana oli aluksi muiden tehtävien ohella sissipäällikkö Ilmarinen, myöhemmin Ruotsista kotoisin oleva kapteeni Hiukka eli Jyske.
Главные силы отправились по деревням в южном и западном направлении. Часть подразделений прибыла вместе с руководителем партизанского движения Вяйнямёйненом (Василием Леонтьевичем Сидоровым) в Кимасозеро (кар. Kiimasjärvi), где сразу же стал формироваться административный центр всего партизанского движения Карелии и военный центр зарождающейся Освободительной армии, а также место дислокации складов. Там же расположился и штаб Карельского партизанского полка, созданного вскоре после этого. Командующим полка вначале наряду с другими обязанностями был партизанский вожак Илмаринен, позднее – капитан Хиукка (Юске) из Швеции.
Tunkualla oli vapausliikkeen toiminta alkuvaiheista lähtien kiihtynyt voimakkaaksi lukuisten sieltä sissien rintamaan nousseiden kiivasluontoisten karjalaisten vaikutuksesta. Tunkuan seudun miehistä järjestyi ensimmäinen sissikomppania (1. SK). Sen päälliköksi tuli vääpeli Ville Kirjanov.
Kevättämäjärvi oli niin ikään, kuten siellä sattuneet tapahtumat osoittavat, sissiliikkeen kehtopaikkoja. Siellä perustettiin sissien toinen komppania, ja sen päälliköksi valittiin vääpeli Ilja Sorto.
В Тунгуде под влиянием влившихся в партизанский фронт горячих участников-карел освободительное движение развернулось очень стремительно с самого начала. Из тунгудских мужиков была образована первая партизанская рота (1 SK), командиром которой стал фельдфебель Вилле Кирьянов. Кевятозеро также было, как показывают происшедшие там события, одной из колыбелей партизанского движения. Там была сформирована вторая партизанская рота, командиром которой стал фельдфебель Илья Иванов (Ilja Sorto).
Источник https://m.vk.com/club2562309
TUUMASTA TOIMEEN
ОТ СЛОВ К ДЕЛУ
”Kun neuvostovirkamiehet jatkoivat kyläkuntien vilja-aittojen tyhjentämistä, heidän ja sissien välit alkoivat arveluttavan nopeasti kärjistyä. Ensimmäinen aseellinen kahakka syttyi Voingissa 28.10.1921. Tämän takia sissit päättivät seuraavana päivänä Kevättämäjärvellä pidetyssä kokouksessa, että taisteluun oli heti ryhdyttävä, vaikka tähän ei oltu vielä valmiita. Luotettiin siihen, että Suomesta saataisiin pian apua, vapaaehtoisia ja aseita.
«Когда представители советской власти продолжили опустошать деревенские амбары с зерном, отношения между ними и партизанами стали на удивление быстро обостряться. Первое вооруженное столкновение произошло в Воинге (кар. Voingi) 28.10.1921 г. Поэтому партизаны приняли решение во время собрания, проведенного на следующий день в деревне Кевятозеро (кар. Kevättämärvi), о том, что нужно начать борьбу, хотя еще к ней и не были готовы. Они надеялись на то, что получат из Финляндии помощь, добровольцев и оружие.»
Sissien päällikkö Ilmarinen laati suunnitelman joukkojen järjestämisestä alueittain. Komppanian suuruisia joukko-osastoja oli perustettava viipymättä Tunkualla, Kevättämäjärvellä, Uskelassa, Suopaissalmella, Suikujärvellä ja Paanajärvellä. Joukkojen yhteisen vahvuuden arvioitiin nousevan viikon kuluttua noin tuhanteen ja parin kolmen viikon jälkeen 2500 mieheen.”
”Kevättämäjärveltä kokouksen päätyttyä kiireimmiten kaikkiin suuntiin lähteneet sissiosastot saavuttivat pian Vienan eri kulmakunnat, ja niiden toiminta johti nyt alkaneen Karjalan vapaussodan alkupäivinä nopeasti karjalaisille suotuisiin tuloksiin.
Партизанский вожак Илмаринен разработал план организации отрядов по районам. Незамедлительно нужно было создать ротные подразделения в Тунгуде (кар. Tunguo), Кевятозере (кар. Kevättämärvi), Ушкове ( кар. Uskila), Сопасалме (кар. Suopaissalmi), Шуезере (кар.Suigärvi) и Панозере (кар. Puanärvi). По расчетам, общая численность подразделений через неделю должна была составить около тысячи человек, через две-три – 2500 человек. После собрания, проведенного в Кевятозере, партизанские отряды, в срочном порядке отправившиеся по всем направлениям, вскоре добрались до самых дальних уголков Беломорской Карелии (б.Архангельской губернии), а их деятельность в первые дни начавшейся Карельской освободительной войны быстро привела к благоприятным для карел результатам.»
Pääjoukko samosi eri kyläsuunnille etelään ja länteen. Osa joukoista saapui sissiliikkeen johtajan Väinämöisen mukana Kiimasjärvelle, josta heti alkoi muodostua koko Karjalan sissitoiminnan hallinnollinen ja syntyvän vapausarmeijan sotilaallinen keskus sekä varastojen sijoituspaikka. Sinne asettui myös pian tämän jälkeen perustetun Karjalan Metsäsissirykmentin (MSR) esikunta. Rykmentin komentajana oli aluksi muiden tehtävien ohella sissipäällikkö Ilmarinen, myöhemmin Ruotsista kotoisin oleva kapteeni Hiukka eli Jyske.
Главные силы отправились по деревням в южном и западном направлении. Часть подразделений прибыла вместе с руководителем партизанского движения Вяйнямёйненом (Василием Леонтьевичем Сидоровым) в Кимасозеро (кар. Kiimasjärvi), где сразу же стал формироваться административный центр всего партизанского движения Карелии и военный центр зарождающейся Освободительной армии, а также место дислокации складов. Там же расположился и штаб Карельского партизанского полка, созданного вскоре после этого. Командующим полка вначале наряду с другими обязанностями был партизанский вожак Илмаринен, позднее – капитан Хиукка (Юске) из Швеции.
Tunkualla oli vapausliikkeen toiminta alkuvaiheista lähtien kiihtynyt voimakkaaksi lukuisten sieltä sissien rintamaan nousseiden kiivasluontoisten karjalaisten vaikutuksesta. Tunkuan seudun miehistä järjestyi ensimmäinen sissikomppania (1. SK). Sen päälliköksi tuli vääpeli Ville Kirjanov.
Kevättämäjärvi oli niin ikään, kuten siellä sattuneet tapahtumat osoittavat, sissiliikkeen kehtopaikkoja. Siellä perustettiin sissien toinen komppania, ja sen päälliköksi valittiin vääpeli Ilja Sorto.
В Тунгуде под влиянием влившихся в партизанский фронт горячих участников-карел освободительное движение развернулось очень стремительно с самого начала. Из тунгудских мужиков была образована первая партизанская рота (1 SK), командиром которой стал фельдфебель Вилле Кирьянов. Кевятозеро также было, как показывают происшедшие там события, одной из колыбелей партизанского движения. Там была сформирована вторая партизанская рота, командиром которой стал фельдфебель Илья Иванов (Ilja Sorto).
Источник https://m.vk.com/club2562309